عبدالقادر سواری_ 1.قضیه فراتر از یک وقاحت ساده از یک عضو شورای شهر اصفهان است... یک حساب و کتاب ساده بکنید تا ببینید چه فاجعهای دارد رخ میدهد... بیایید مصرف روزانهی آب هر نفر را ۲۰۰ لیتر در نظر بگیریم (میانگین جهانی ۱۵۰ لیتر است)... در این صورت انتقال سالانه ۷۳۰ میلیون متر مکعب آب از سرشاخههای کارون عزیز برای مصرف سالانهی ۱۰ میلیون نفر کفایت میکند... اصفهان ۵.۳ میلیون نفر جمعیت دارد... و این حجم آب انتقالی برای تأمین آب شرب اصفهان و یزد و قم و سمنان و کرمان کفایت خواهد کرد...
2. مجموع آبی که پروژههای قدیمی انتقال آب به این استانها منتقل میکنند را حساب کنید... کوهرنگیک؛ (۳۰۰ میلیون متر مکعب)... کوهرنگدو؛(۲۵۰ میلیون متر مکعب)... پروژهی قمرود (۱۸۱ میلیون متر مکعب)... مجموع این سه میشود ۷۳۰ میلیون متر مکعب... یعنی همین سه پروژه برای تامین آب شرب سالانه پنج استان با جمعیت ۱۰ میلیون نفر کفاف میدهد... چه رسد به اصفهان... بیشتر از این دیگر برای شرب نیست... و قانون اجازهی انتقالش را نمیدهد...
3. پروژههای دیگر اما متأسفانه هستند... کوهرنگ سه با حجم ۳۶۵ میلیون متر مکعب... بهشت آباد با حجم ۱ میلیارد متر مکعب... ماندگان با حجم انتقال ۲۵۰ میلیون متر مکعب... مجموعا یک میلیارد و ۶۲۰ میلیون متر مکعب... همگی هم به اصفهان... باور کنید این حجم انتقال آب به اصفهان برای هر چیزی باشد برای آب شهری نیست... برای جبران اشتباه بزرگ در ساخت صنایع در کویر است... و صد البته برای آنکه کشاورز اصفهانی بتواند شالی و صیفیجات بکارد... در حالیکه کشاورزان ما از کاشت تابستانه محروم شدهاند...
4. درست است... بحران آب دارد خوزستان را میبلعد... اما دلیلش کمبود آب نیست... دلیلش خودخواهی آنهایی است که همه چیز را برای خودشان میخواهند... و اگر هم استاندار خوزستان برود و در هیئت دولت بجنگد و مجوز انتقال آب یک پروژه را متوقف کند یک الفبچهی عضو شورای شهرشان به خودش جرأت بدهد که به رئیسجمهور کشور تذکر جدی بدهد... این حد از وقاحت در تمام دنیا قفل است به خدا... آنهم برای کدام پروژه؟ پروژهای که هیچ مجوز زیست محیطی هم ندارد...
پینوشت نخست: آب کارون را میبرند و زبانشان هم دراز است...
پینوشت دوم: وقتی پای کنش برای توقف انتقال آب از کارون در میان است همه باید حمایت کنیم... این دیگر زندگی ماست...
پینوشت سوم: نتیجهی پروژهای پیدا و پروژههای پنهان انتقال آب خشک کردن رگ زندگی در سرزمین ماست... کاش کمی فراتر از اختلاف نظرها به این موضوع بنگریم...