وی همچنین در مسترکلاس‌های رهبری نیز نزدِ بسیاری از رهبران حرفه‌ای شرکت کرده و دراین‌سال‌ها رسیتال پیانوهای متعددی را برگزار کرده و هرازچندگاهی به‌عنوان نوازنده ویولن‌سل با ارکسترهای زهی همکاری داشته است. به‌گزارش مهر؛ ارکستر سمفونیک «نوای ایرانمهر»، با حضور غلامرضا معصومی (کنسرت مایستر)، علی فهیم یحیایی (مدیر اجرایی) قطعاتی از آهنگسازانی نظیر روسینی، موتزارت، هندل، جنکینز، اسویریدف، بتهوون و سیبلیوس (در تالار وحدت)؛ به‌رهبری او برگزار شد. وی درباره تجربه رهبری ارکستر به‌عنوان یک زن، گفت: «رهبری ارکستر طبیعتاً از پرچالش‌ترین و دشوارترین فعالیت‌ها در عرصه موسیقی‌ست. شرایطی که طبیعتاً در حوزه فعالیت بانوان دربرگیرنده مسیر دشوارتری‌ست. فرآیندی که نه‌تنها در ایران؛ بلکه در کشورهای دیگر نیز چنین است و خانم‌های رهبر ارکستر در مجموعه‌های موسیقایی خارج‌ازایران نیز حضور کم‌رنگی دارند؛ مثلاً اولین رهبر ارکستر خانم در آمریکا آنتونیو بریکو بوده که سال ۱۹۳۴ در واشنگتن ارکستری مشتمل‌بر خانم‌های هنرمند را رهبری کرده و در ادامه مسیرش به سال ۱۹۳۸ ارکستر فیلارمونیک نیویورک را نیز رهبری کرد. توضیح اینکه از چندین‌قرن قبل رهبران آقا در کشورهای غربی رهبری خانم‌ها بیشتر بوده است». وی ادامه داد: «رهبری ارکستر برایم یکی از جذابیت‌ها و شیرینی‌های زندگی هنری بوده که همیشه دوست داشتم فارغ از ماجرای نوازندگی و دیگر فعالیت‌هایم در عرصه موسیقی به‌عنوان رهبر ارکستر نیز حضور داشته باشم؛ ارکستری که بتوانم آثارش را با برداشت شخصی خودم اجرا کنم؛ زیرا رهبری ارکستر هر شخص به‌نوعی بازآفرینی آن‌قطعه است که از دیدگاه شخصی‌ست که آن‌را رهبری می‌کند؛ فرآیندی که برایم این جذابیت را داشت تا بتوانم در دل یک ارکستر در این بازآفرینی نقش ایفا کرده و درتعامل‌با نوازندگان به درکی برسم که می‌تواند برایم دربرگیرنده تجربیات ارزشمند باشد». وی افزود: «باتوجه‌به‌اینکه تحصیلاتم در رشته نوازندگی پیانو بوده، سال‌ها به‌عنوان آکومپانیمانیست تجربه روی‌صحنه‌بودن را داشتم. ازآنجاکه همسرم (غلامرضا معصومی) یکی از بهترین نوازندگان ویولن است و من در اجراهای مختلف او را به‌عنوان پیانیست همراهی می‌کردم و تجربه‌های متعددی دراین‌زمینه انجام دادم (البته که از نوازندگی تا رهبری ارکستر مسیر پیچیده‌ای‌ست)؛ اما کوشیدم از آنسامبل‌های کوچک شروع کنم تا بتوانم در مسیری درست به رهبری در یک به ارکستر سمفونیک رنسانس برسم. در اجراهایی که به‌عنوان رهبر ارکستر حضور داشتم، همواره چالش‌هایی در مسیر بوده است؛ اما من معتقدم هریک‌از چالش‌ها باعث ارتقای کیفیت اجراها شده. این‌ها همواره مشکلاتی‌ست که می‌توان گفت حل‌شدنی‌اند. اتفاقاً با قدم‌گذاشتن در‌این‌چالش‌هاست که رشد و پیشرفت اتفاق می‌افتد. ».