محمد مالی _ اگر بهمن 57 بُغض فروخورده آحاد ملت ایران فریاد شد و طومار سلطنت چندهزار ساله را در هم پیچید تاوان سکوتی بود که در 28 مرداد 32، جامعه ایرانی در برابر تحقیر بیگانه از خود روا داشته بود. از این روست که می‌گویند گاه سکوت، هزینه‌ای فراتر از فریاد دارد. همین سکوت‌های بی‌موقع و عدم اغتنام از فرصت‌های تاریخی است که ملت‌ها در کورس توسعه، عقب انداخته و جا می‌اندازد. ملت ایران، به هر دلیلی، به هر بهانه‌ای و در هر شرایط و موقعیتی؛ در 28 مرداد خانه‌نشین بود، میدان را به اوباش، قداره‌بندها و خائن‌ها وانهاد و چه بهای سنگینی داد برای این بی‌عملی و عافیت‌اندیشی.
خفقان، استبداد، و خارج شدن ساخت سیاسی حاکم از مسیر اصلاح و اصلاح‌پذیری که انقلاب را به انتخابی لاجرم و ناگزیر تبدیل ساخت، همه و بلکه بیشتر، نتیجه سکوتی بود که ملت در مرداد 32 روا داشتند. سکوتی که گرچه چند دهه بعد، فریاد شد اما چه حاصل! که آن بیداری می‌توانست چراغی افروزد در دل تاریکی و مگر قرار است این ملت در تاریخ خود همه گره‌ها را با دندان گشاید و همه مسأله‌ها را با سخت‌ترین فرمول ممکن حل نماید و همه مقصدها را از سنگلاخ‌ترین مسیرها برود.
اصلاً شما بگویید و ما موافقت کنیم که مصدق مجموعه‌ای از اشتتباهات را مرتکب شد و انجام داد؛ از انحلال مجلس تا روابط خارجی توأم با لجاجت و اقداماتی در داخل کشور که به ریزش طرفداران‌اش منجر شد! اما این دلایل و بیشتر حتی، برای سکوت مردم در برابر مداخله خارجی و استفاده از نیروی نظامی برای سرنگونی یک دولت ملی و قانونی کافی نیست. و این قابل انکار نیست که اگر نبود سکوت مردم ایران، اگر نبود خانه‌نشینی نخبگان، اگر نبود خیابان‌های خالی از کنش‌گران، اگر نبود لحظات طلایی بی‌فریاد و اگر نبود ایران تنها، کودتا به حتم و بدون تردید شکست می‌خورد و بیگانه نمی‌توانست با پول‌پاشی میان خائن‌ها و دوزاری‌ها و وطن‌فروش‌ها، مقدرات کشور را به دست گرفته، دولت ملی را سرنگون کرده و عصر کودتا را رقم زند.
سکوت مردم در برابر سناریو کودتا، دال مرکزی گفتار ماست. آن‌چه در 12 روز جنگ تحمیلی ایران با فرقه صهیونی، جای خود را به بیداری داد و نگذاشت کابوس تجزیه، فروپاشی و سقوط ساخت سیاسی ایران چند دهه پس از کودتای 28 مرداد، تکرار شود.
تحریم، گرانی، سوءمدیریت، بی‌برقی و بی‌آبی و ناترازی در همه بخش‌ها، نباید پاسخ بیداری مردم ایران باشد.
ما فرصت محدودی داریم برای بازسازی. برای عبور از بحران. برای نشان دادن عزم و اراده ساخت سیاسی برای پاکسازی، مهندسی و دوباره پالایی خود از زنگارها، پلشتی‌ها و بدکرداری‌ها.
صحنه 28 مرداد 32، بستر نمایش تراژدی تنهاییِ مصدق بود. 12 روز جنگ تحمیلی فرقه صهیونی، نمایانگر بیداری و هوشیاری مردم ایران. آن تنهایی تاوانی داشت سنگین. این همراهی اما باید پاسخ خود را بگیرد. همین.