جابر زنگانه _ صنایع تبدیلی کشاورزی نقشی حیاتی و چندوجهی در پویایی و توسعه اقتصادی ایفا می‌کنند. این صنایع با فرآوری محصولات کشاورزی خام، ارزش افزوده چشمگیری ایجاد کرده و زنجیره ارزش تولیدات کشاورزی را تکمیل می‌کنند. از یک سو، با تبدیل محصولات فسادپذیر به کالاهای با ماندگاری بالاتر (مانند تبدیل شیر به لبنیات، سیب زمینی به چیپس، میوه به کمپوت و مربا، و گندم به آرد و نان)، ضایعات کشاورزی را به شدت کاهش می‌دهند و امنیت غذایی را تقویت می‌کنند. این امر به ویژه در فصول برداشت و اوج تولید که عرضه بیش از تقاضا است و امکان نگهداری محصولات کشاورزی فراهم نیست یا هزینه بالایی دارد، اهمیت دوچندانی پیدا می‌کند.
از سوی دیگر، صنایع تبدیلی کشاورزی با ایجاد فرصت‌های شغلی متعدد در بخش‌های مختلف از جمله فرآوری، بسته‌بندی، حمل و نقل و بازاریابی، به کاهش نرخ بیکاری و بهبود معیشت روستاییان کمک شایانی می‌کنند. این صنایع همچنین با تولید محصولات متنوع و با کیفیت، زمینه را برای صادرات و ورود ارز به کشور فراهم آورده و به تراز تجاری مثبت کمک می‌کنند. علاوه بر این، با توجه به نیاز روزافزون جمعیت جهان به غذا و همچنین تغییر الگوهای مصرف به سمت غذاهای فرآوری شده و آماده، توسعه این صنایع می‌تواند مزیت رقابتی قابل توجهی برای اقتصاد ملی در بازارهای جهانی ایجاد کند. سرمایه‌گذاری در این بخش، علاوه بر رونق اقتصادی، و ارزآوری بالا، به توسعه پایدار روستایی، جلوگیری از مهاجرت بی‌رویه به شهرها و توزیع عادلانه‌تر ثروت در جامعه نیز منجر می‌شود و به عبارتی، یک بازی برد-برد برای تولیدکننده، مصرف‌کننده و اقتصاد کلان کشور به شمار می‌رود.
یکی از محصولاتی که قابلیت فرآوری بالایی دارد سیب زمینی است. بسیاری استان‌های کشور با توجه به اقلیم مناسب و خاک حاصلخیز، از قطب‌های مهم تولید سیب‌زمینی محسوب می‌شوند. اما این ظرفیت تولید بالا، همواره با چالش‌هایی نظیر نوسانات قیمت، مازاد عرضه در فصول برداشت و در نتیجه، افزایش ضایعات و ضرر و زیان کشاورزان همراه بوده است که امسال شاهد نارضایتی های گسترده‌ای در این بخش بودیم. در چنین شرایطی، احداث کارخانجات فرآوری سیب‌زمینی نه تنها یک انتخاب، بلکه ضرورتی اجتناب‌ناپذیر به شمار می‌آید. این کارخانجات می‌توانند با تبدیل سیب‌زمینی خام به محصولات با ارزش افزوده بالاتر نظیر خلال سیب‌زمینی منجمد (فرنچ فرایز)، چیپس، پودر سیب‌زمینی و نشاسته، علاوه بر ایجاد بازارهای جدید و پایدار برای محصول کشاورزان، از بروز نوسانات شدید قیمتی جلوگیری کرده و درآمد آن‌ها را تضمین کنند. علاوه بر این، راه‌اندازی چنین واحدهایی، منجر به ایجاد فرصت‌های شغلی مستقیم و غیرمستقیم فراوانی در استان شده و به توسعه زیرساخت‌ها و رونق اقتصادی منطقه کمک شایانی خواهد کرد. این رویکرد، نه تنها به پایداری تولید سیب‌زمینی در گلستان کمک می‌کند، بلکه می‌تواند این استان را به قطب تولید محصولات فرآوری‌شده سیب‌زمینی در کشور تبدیل کرده و در نهایت، به ارتقای امنیت غذایی و افزایش صادرات غیرنفتی نیز یاری رساند.