محسن مرادی ـ در دل تاریکی شب‌ها، آن‌گاه که دشمن پلید، آرزوهای ملتی را به تهدید و سخره گرفته بود، شیرمردانی از جنس ایمان و غیرت برخاستند. آنان که نه در پی نام بودند و نه نشان، بلکه شعله‌ای از عشق به میهن در سینه داشتند و منتظر فرمان برای دفاع از تاروپود سرزمین اهورایی ایران. پشت لانچرها ایستادند و فریاد یازهرا سر داده و به قلب حیفا و تلاویو و… زدند.
در این مسیر پرخار و خطر، رهبری فرزانه و دلاور ایستاد، چون کوهی استوار در توفان‌های سهمگین. او که خود پرورده‌ی مکتب شهادت و مردانگی است، با چشمانی بینا و قلبی مالامال از عشق به این آب و خاک، فرمان داد تا اندیشه‌های خفته در خاک بیدار شوند و به پرواز درآیند و آسمان و زمین و دنیا را به حیرت وا دارند.
آری باید فریاد زد که در ظلمتکدهٔ خودباختگی عده‌ای در داخل و زمزمه‌های شوم استکبار و رسانه‌های متخاصم صهیونی، ندایی از جنس نور برخاست؛ ندایی که از زبان مردی ریشه‌دار در ایمان و استوار در عزم و اراده، چون غرشی آسمانی طنین انداز شد. او، که سکاندار کشتی است، با فریادی از جنس اراده‌ی پولادین و ایمانی تزلزل‌ناپذیر، فرمان تاریخ‌ساز «ما می‌توانیم» را صادر کرد و نقشه‌های شوم دشمنان را در هم پیچید و اینچنین، فرزندان سرفراز ایران اسلامی، با دل‌هایی مالامال از عشق به ولایت و چشمانی دوخته به افق‌های روشن، به پا خاستند.
در لابه‌لای فرمول‌های پیچیده و نقشه‌های دقیق، چنان کارهایی کردند که جهان در حیرت و حسرت مانده است. آنان در سکوت آزمایشگاه‌ها و کارگاه‌ها، با سحرخیزی عابدانه و شب‌بیداری عاشقانه، پرده از معجزه‌ای برداشتند که غرور را به رگ‌های ملت تزریق کرد.
چنین شد که فرزندان غیور این سرزمین، با دستانی که به جای اسلحه، قلم و ابزار علم و دانش و خودباوری به کار گرفته بودند، غول‌هایی آهنین را ساختند که آسمان را می‌شکافند و بر فراز ابرهای تهدید، پرچم عزت برمی‌افرازند. هر موشک، قصه‌ی پیروزی اراده‌ی ملت است که در سایه‌ی رهبری حکیمانه، «نمی‌توانیم» را به «توانستیم» مبدل ساخت.
اینک این پرندگان آهنین، که به یمن دانش و همت جوانان غیور میهن‌مان از دل زمین به آسمان پرواز می‌کنند، پیام‌آوران صلابت و قدرتند. آنان فریاد می‌زنند که ایران عزیز، با رهنمودهای دریادلانۀ رهبر معظم انقلاب، همچون خورشیدی در افق خواهد درخشید و هیچ نیروی اهریمنی را یارای خاموش کردن این شعله‌ی فروزان نیست.
اینک، این ابرمردان گمنام، از دل خاک، آذرخش‌هایی ساخته‌اند که «با نام خدا» به پرواز درمی‌آیند. هر «غرش» موشک‌های بالستیک، قصه‌ی غلبهٔ اراده بر محال است و هر «اصابت» دقیق آن، مهر باطلی است بر فرضیات پوشالی دشمنان. این پرندگان آهنین، که با نشان «یا زهرا» به آسمان می‌روند، پیام‌آوران صلابت و سربلندی‌اند؛ آنان فریاد می‌زنند که اینجا ایران است؛ سرزمینی که مردانش در سایه‌ی رهبر دریادل و فرزانه‌اش، کوه می‌شکنند و دریا را به کران می‌نشانند و آسمان را به زمین و زمین را به آسمان.
این موشک های غرورآفرین که لایه‌های متعدد اسم و رسم‌دار پدافندهای گران‌قیمت و نجومی را شکاف می‌دهند و در دل شب غرش می‌کنند، ساخته‌ی دستانی است که دعا را با فرمول‌های علمی درآمیخته و شجاعتی که در سینه‌ی رهبری حکیم این مرز و بوم موج می‌زند، چراغ راه آنان بود. او که چون کوهی در برابر توفان‌های جهانخواران ایستاده است، الهام‌بخش مردانی است که ابرقدرت‌های جهان را به زانو درآوردند.
پس آری، بگذارید غرش موشک‌هایمان، این سرود همیشه‌جاوید عزت و استقلال، در گوش تاریخ طنین اندازد که ملت ایران، با اقتدای به رهبری آهنین‌اراده‌اش، تا همیشه حلقۀ دفاع از حریم شرافت و کرامت را بر گوش جهان خواهد فشرد.
ایران و ایرانی تا ابد زنده است.