حسن دادخواه _ گروه آموزشی گیاه‌پزشکی از قدیمی‌ترین گروه‌‌های دانشگاه جندی‌شاپور است که تاکنون استادانی نامدار و پیشکسوتی را به خود دیده است، استادانی با طبیعت و منش گوناگون ولی دکتر اسفندیاری را جامع خصال نیک همه آن استادان بزرگ، می‌بینم.
ایشان را به‌واسطه علاقه‌مندی به پیشینه دانشگاه می‌شناسم اگر درست به یاد داشته باشم پیش از برگزاری شصتمین سالگرد تأسیس دانشگاه، در زمینه‌های گوناگون آن، همواره طی تماس با من، ایده‌های خوبی را ابراز می‌داشت و به‌طور عملی هم کمک می‌کرد و من از مشورت‌های ایشان بهره می‌جستم!
در گروه مجازی اعضای هیئت علمی، هر گاه موضوع کیفیت آموزش عالی و مشکلات دانشگاه‌ها به میان می‌آید، بی‌درنگ دکتر اسفندیاری با طرح نظر و دیدگاه خود، نشان داده است که همکاری دردمند و نگران و دارای شناخت کافی از وضعیت مراکز دانشگاهی و پیشنهادهای راهبردی است!
ارتباط و پیوند ایشان با دانشجویان و انجمن علمی دانشجویان رشته گیاه‌پزشکی مستمر بوده و موجب ارتقاء و سرآمدی آن انجمن در سطح دانشگاه‌های سراسری شده است.
ایشان در همان حال که در برهه‌هایی عهده دار سمت اجرایی بوده است، کارنامه علمی قابل قبول و درخور توجهی نیز دارد.
پیشرفت دکتر اسفندیاری در موضوعات نوین و مفید مربوط به حشرات، نشان‌دهنده کوشش و زحمات علمی و پژوهشی و ادای مسئولیت اجتماعی از سوی ایشان است.
افزون و مهم‌تر از این، داشتن اخلاق سازگار، آرامش، مهرورزی و روابط دوستانه وی با اعضای گروه و همکاران، انجام نیکوی وظائف آموزشی و مسئولیت‌پذیری و نظم در کارها را می توان در ردیف شایستگی‌های ایشان قرار داد.
روزی نظر یکی از استادان دانشکده‌ای را در باره یک همکار در همان دانشکده پرسیدم، او در پاسخ گفت: هر وقت او را دیده‌ام او تند تند رد شده است! یعنی همواره او سراسیمه و با شتاب بود!
امروز نیز نظر یکی از اعضای گروه گیاه‌پزشکی را در باره دکتر اسفندیاری پرسیدم، جالب آن‌که گفت: ایشان بسیار آرام و با وقار راه می‌رود! انگاری که نوع راه رفتن، نشانه‌ای از منش و شخصیت افراد است.
احتمالاً و چه‌بسا گرایش تحصیلی سیستماتیک حشرات، که به شناخت دسته‌بندی، نام و روابط حشرات با یکدیگر می‌پردازد، بر نظم کاری، روشمندی و ریزبینی دکتر اسفندیاری تأثیر گذاشته است!
اگر چه روزگاری، استادانی چون دکتر محمد سعید مصدق، مانند نگینی ارزشمند در گروه و دانشکده و دانشگاه می‌درخشیدند و امروز بازنشسته شده و کمتر در محیط دانشگاه حضور می یابند ولی وجود دکتر مهدی اسفندیاری و دیگران، جای خالی آنان را تا حدود بسیاری پر کرده‌اند و بی‌گمان در آینده، دانشگاه شاهد مفاخری مانند استادان بزرگ، خواهد بود!
هفتادمین سالگرد تأسیس دانشگاه را می‌توانیم فرصتی برای میدان دادن و مسئولیت سپردن به نسل جوان و میانسال از اعضای هیئت علمی تبدیل کنیم. همکارانی که در سال های پایانی از خدمت اداری خویش هستند، شایسته است با نشان دادن ایثار و فروتنی، به جوانان اعتماد کنند و در سال‌های باقی مانده، آنان را در زیر چتر حمایت های خویش بالنده و رشد دهند و خود از پذیرش مسئولیت خودداری کنند!
دکتر محمدرضا علم، در کوچه‌های تاریخ اهواز!
برخی بر این باورند که تاریخ معاصر ایران، به اندازه تمام تاریخ این سرزمین، پر رمز و راز و فراز و نشیب و تأثیرگذار و برهه وقوع ملموس تحولات و گذار جامعه ایرانی از سنت به نوگرایی است!
از سویی، تاریخ محلی و شهرهای بزرگ، از گذشته تا حال، بخش بزرگی از تاریخ ملت‌ها را به خود اختصاص داده و توجه جامعه‌شناسان، انسان‌شناسان و پژوهشگران فرهنگی را جلب کرده است!
دکتر محمدرضا علم، استاد گروه تاریخ دانشگاه شهید چمران اهواز، البته چهره شناخته شده برای درون و بیرون از دانشگاه و سطح شهر اهواز است. خاندان علم پیشینه بلندی از سکونت در مرکز شهر اهواز دارند و ایشان نیز به این واسطه و پژوهش‌هایی که در تاریخ اهواز در برهه انقلاب اسلامی و جنگ نوشته است، در کوچه کوچه های این شهر گذر کرده است. جنبش دانشجویی در دانشگاه جندی شاپور و شهید چمران اهواز و تاریخ بازار و هسته مرکزی شهر و برجستگان روحانی را می‌شناسد!
دکتر علم دوره کارشناسی را در گروه تاریخ همین دانشگاه سپری نمود در کلاسی که دست بر قضا، تک تک دانشجویان آن، بعدا در جریانات سیاسی و فرهنگی استان و کشور تاثیرگذار شدند.
ایشان با کوله‌باری از تجربه تدریس و مدیریت مراکز آموزشی از آموزش و پرورش به دانشگاه منتقل شد و ضمن تدریس برهه حساس و بحث برانگیز تاریخ معاصر ایران، عهده‌داری مدیریت گروه و ریاست دانشکده، معاونت دانشجویی دانشگاه و معاونت سازمان دانشجویی کشور را نیز در کارنامه اجرایی خود دارد!
برگزاری همایش تاریخ جندی‌شاپور در پنجاهمین سالگرد تأسیس دانشگاه به مسئولیت دکتر جباری و ایشان که موجب گردآمدن تاریخ‌نویسان بزرگ ایران در اهواز و ساختمان سه‌گوش گردید، اوج درخشش اعضای گروه تاریخ و ساختمان سه‌گوش و یادآوری بزرگی تمدن ایران در پیش و پس از دوره اسلامی شد.
حضور بیش از سی سال ایشان در دانشگاه، با دگرگونی‌های شگرفی در تاریخ سیاسی انقلاب اسلامی و احیای مفاهیم و اصطلاحات مدرن شهروندی و مدنیت و گرایش دانشجویان به این گونه مباحث هم‌زمان گردید. جامعه ایران، گویی بازگشت دوباره‌ای به خواسته‌های برهه مشروطیت را در خود احساس کرد. از این رو، حفظ انسجام ملی از یک سو و اقناع خیل جوانان مشتاق، راه ناهموار میانه‌ای را می‌طلبید که تنها از استاد باتجربه‌ای چون دکتر محمدرضا علم برمی‌آمد!
در هفتادمین سالگرد تأسیس دانشگاه شایسته است که از استادانی چون دکتر روحانی، دکتر جباری ، استادعمیدزاده، دکتر خدایی، مرحوم دکتر حاج غلامعلی (بهشتی‌سرشت)، مرحوم دکتر میلانی یاد شود و دلشاد باشیم به مفاخری که اکنون در همین گروه، آینده‌ساز دانشگاه شهید چمران اهواز به‌شمار می‌آیند!